Beskid Niski
Przez wielu określany jest mianem najdzikszych polskich gór, rozciąga się na terytorium dwóch państw Polski i Słowacji. Od wschodu graniczy z Bieszczadami sięgając, aż po Kotlinę Sądecką na zachodzie. Na północy styka się z Pogórzem Środkowobeskidzkim, a na południu przechodzi w Pogórze Ondawskie. Najwyższym szczytem w jego polskiej części jest Lackowa (997 m. n.p.m.), po Słowackiej – Busov (1002 m. n.p.n.). W Beskidzie Niskim znajduje się największe obniżenie w łuku Karpat – Przełęcz Dukielska (500 m n.p.m.). Do ważniejszych jego rzek zaliczamy: Osławicę, Wisłok, Jasionkę, Wisłokę, Ropę i Białą (dopływ Dunajca). Znajdują się tu trzy, stworzone ręką człowieka, zbiorniki wodne: na Wisłoku w Sieniawie, na Ropie w Klimkówce, i na Wisłoce w Krępnej. Znaczne obszary Beskidu Niskiego objęte są ochroną Magurskiego Parku Narodowego oraz Jaśliskiego Parku Krajobrazowego.
Beskid Niski zbudowany jest ze skał osadowych określanych mianem fliszu karpackiego. Można tu spotkać wychodnie piaskowca magurskiego, które przybrały fantazyjne formy. Najbardziej znane są Kornuty na Magurze Wątkowskiej oraz Diabli Kamień na Foluszu. W całym Beskidzie Niskim odkryto 238 jaskiń i schronisk podskalnych. Wśród jego wzniesień można spotkać także dwa jeziorka osuwiskowe: pod Maślaną Górą i pod Cergową.
Około 70 % powierzchni Beskidu Niskiego porastają lasy. Piętro pogórza to pozostałości pierwotnych drzewostanów dębowo-grabowych, olszy i wiklinowe zarośla w dolinach rzek. Piętro regla dolnego porastają natomiast lasy jodłowe, bukowe i sosnowe. Ze względu na słabe zaludnienie i dużą lesistość terenu licznie występują tu jelenie, sarny, dziki, zające, oraz drapieżniki: niedźwiedzie, rysie, żbiki, wilki, kuny i lisy. Spośród 140 gatunków ptaków żyjących na tym terenie wymienić należy przede wszystkim: orlika krzykliwego, orła przedniego, myszołowa zwyczajnego, grubodzioba, puchacza, puszczyka uralskiego oraz bociana czarnego.