Golcowa
Ukryta wśród pogórzańskich wzniesień niezwykle urokliwa wioska, w której zachowało się sporo tradycyjnych drewnianych domów oraz klejnot szlaku architektury drewnianej - modrzewiowy kościół pw. św. Barbary i Narodzenia NMP.
Golcowa została założona w dobrach biskupów przemyskich w poł. XV w., na podstawie przywileju biskupa Piotra Chrząstowskiego. Miała nosić nazwę Piotrawin (Piotrowin), nawiązującą do jednego z cudów św. Stanisława, a poniekąd i do imienia założyciela. Zasadźcą został niejaki Maciej Golec, który nie tylko skutecznie przeprowadził lokację, ale i tak trwale zapisał się gospodarnością w pamięci mieszkańców, że porzucili „urzędową” nazwę na rzecz zwyczajowej – wsi Golca - czyli Golcowej.
Najpewniej w podobnym czasie co w Bliznem i Domaradzu, biskupi przemyscy sprowadzili do Golcowej biegły w sztuce warsztat ciesielski, który w II poł. XV w. wzniósł tu drewniany kościół pw. św. Barbary. W II poł. XIX w. kościół został rozbudowany ze względu na rosnącą liczbę wiernych – ze szkodą dla gotyckich cech stylowych. Przedłużenie świątyni i podział korpusu na trzy nawy nie zmieniły jednak strzelistości świątyni nie odebrały osadzonego w średniowiecznych dziejach unikatowego piękna. Podkreśla je doskonałe, wzorcowe wręcz utrzymanie zabytku. We wnętrzu, pomimo gotyckich reminiscencji, dominuje barok.
fot.: arch. Arete sp. z o.o.
Najpewniej w podobnym czasie co w Bliznem i Domaradzu, biskupi przemyscy sprowadzili do Golcowej biegły w sztuce warsztat ciesielski, który w II poł. XV w. wzniósł tu drewniany kościół pw. św. Barbary. W II poł. XIX w. kościół został rozbudowany ze względu na rosnącą liczbę wiernych – ze szkodą dla gotyckich cech stylowych. Przedłużenie świątyni i podział korpusu na trzy nawy nie zmieniły jednak strzelistości świątyni nie odebrały osadzonego w średniowiecznych dziejach unikatowego piękna. Podkreśla je doskonałe, wzorcowe wręcz utrzymanie zabytku. We wnętrzu, pomimo gotyckich reminiscencji, dominuje barok.
fot.: arch. Arete sp. z o.o.