Odrzechowa

Choć istniała już w XIV w., jej nazwa po raz pierwszy pojawiła się w dokumentach dopiero w 1419 r. Odrzechowa lokowana na prawie wołoskim była wsią królewską zasiedloną przez ludność wołosko-ruską. W okresie reformacji była jednym ze znaczniejszych ośrodków ariańskich w regionie. W 1623 r. została złupiona przez Tatarów. XVIII w. to w dziejach miejscowości pasmo klęsk. W 1777 r. spustoszył ją pożar, który strawił również księgi metrykalne i parafialne, nawiedziła plaga szarańczy, a także wybuchła epidemia dżumy.

W 1880 r. wieś zamieszkiwało 2054 osoby, z czego 1800 stanowili grekokatolicy i 30 Żydzi. Już wtedy istniejący tu folwark specjalizował się w hodowli bydła półkrwi simentalskiej. Przed II wojną światową we wsi było 428 gospodarstw i dwa folwarki. Funkcjonowały tu dwa młyny wodne i tartak parowy. Wojna przyniosła jednak znaczne zniszczenia w infrastrukturze miejscowości, a podczas działań zbrojnych zginęło 14 jej mieszkańców. Po wojnie mieszkających tu Rusinów wywieziono w głąb ZSSR. Znaczną część gruntów, których właścicieli wysiedlono, przejęło państwo tworząc w Odrzechowej Zootechniczny Zakład Doświadczalny. Istnieje on do dzisiaj gospodarując na około 1000 ha. Prowadzi szeroko pojętą działalność mającą na celu upowszechnienie hodowli bydła i koni w warunkach górskich. Obecnie tutejsze stado koni huculskich liczy około 100 sztuk. Źrebaki z Odrzechowej, których urodziło się tu już kilkaset trafiają w różne zakątki Polski, a także do Francji i Austrii.

Będąc w Odrzechowej warto zwiedzić dawną greckokatolicką cerkiew zbudowaną w 1813 r., która obecnie pełni funkcje kościoła rzymskokatolickiego. Obok znajduje się dzwonnica i cmentarz, na którym zachowało się kilka nagrobków z połowy XIX w. W otoczeniu kościoła podziwiać można także kilka wiekowych drzew.