Rezerwat Skalny Prządki
Rezerwat Prządki położony jest w obrębie Czarnorzecko-Strzyżowkskiego Parku Krajobrazowego na pograniczu Czarnorzek i Korczyny, przy drodze wiodącej z Krosna do Rzeszowa. Jego powierzchnia wynosi nieco ponad 13,5 ha i obejmuje grupę ostańców skalnych wraz z otaczającym je lasem. Zadaniem rezerwatu jest ochrona grupy skał, z których niektóre osiągają nawet 20 metrów wysokości. Zbudowane są z gruboziarnistego piaskowca ciężkowickiego, który bardziej odporny na wietrzenie niż warstwy z nim sąsiadujące, utworzył tak ciekawe formy. Wiek skał nazywanych „Prządkami” szacowany jest na dolny eocen czyli 55-35 mln lat temu.
W średniowieczu, u podnóża wzniesienia, na którym znajdują się Prządki istniało grodzisko, o czym świadczy odnalezione 20 lat temu cmentarzysko kurhanowe w tym miejscu. W przeszłości te ogromne skały widoczne były z daleka, ponieważ nie otaczała ich tak bujna roślinność jak obecnie. Na rysunkach z XIX w. widać jak wokół nich pasie się bydło. Na zdjęciach z lat 50. XX w. widać natomiast, pola uprawne w ich bezpośrednim sąsiedztwie. W latach 20. ubiegłego stulecia miejscowa ludność próbowała pozyskiwać stąd materiał budowlany, dlatego konieczne było objęcie skał ochroną rezerwatu w 1957 r.
Górujące nad okolicą, dziwne formy skalne, przypominające postacie ludzkie, od niepamiętnych czasów były przedmiotem zainteresowania człowieka. Powstało wiele legend, które tłumaczą ich pochodzenie.
Pierwsza z nich mówi o tym, iż pan na Odrzykoniu posiadał trzy, wspaniałej urody córki, które nazywano „Prządkami” ze względu na ich zamiłowanie do przędzenia. Pewnego rzazu na jego dwór dodarła wiadomość o rycerzu o niezwykłym męstwie i urodzie. Chcąc poznać owego bohatera posłał do niego zaproszenie na wspólne polowanie. Rycerz ucieszył się na zaproszenie, ponieważ sława urody córek pana z Odrzykonia dotarła i do niego. W podróż zabrał ze sobą czarownika oraz poczet zbrojnych i ruszył do Odrzykonia. Podczas wizyty na zamku jedna z panien zrobiła na nim tak ogromne wrażenie, że postanowił jak najszybciej się jej oświadczyć. Najpierw jednak wraz z ojcem dziewczyny wyruszył na palowanie. W zamku zostały tylko dziewczęta i czarownik. Wieczorem, kiedy łowcy długo nie wracali, panny wraz z magiem, postanowiły wyjść im naprzeciw. W okolicznym lesie spotkali jednak bandę rozbójników, którzy wcześniej wymordowali uczestników polowania. Dziewczyny rzuciły się do ucieczki, ale czarownik widząc że nie ma dla nich ratunku, rzucił czar i zamienił wszystkich w kamienie. Zatem głazy, które dziś możemy spotkać w Odrzykońskich lasach to piękne „Prządki” oraz rozbójnicy rozproszeni pośród zarośli.
Inna legenda mówi o tym, że trzy młode mieszkanki Korczyny, słynnej niegdyś z produkcji pięknych płócien zakochały się w jednym kawalerze. Aby rozstrzygnąć spór o to, która ma zostać jego żoną postanowiły urządzić niezwykły wyścig. Wygrać szczęście u boku wymarzonego kawalera miała ta, która pierwsza uprzędzie nić na ślubne szaty. Dziewczyny równocześnie przystąpiły do pracy, jednak zanim skończyły nastał dzień świąteczny. Nie chcąc przerywać zawodów skryły się, przez wzrokiem mieszkańców wsi, na górze oddalonej od Korczyny o 3 km i tam kontynuowały pracę. Kiedy jednak dzwon kościelny zabił wzywając wiernych na nabożeństwo, wszystkie trzy zostały na zawsze zamienione w głazy. Ich kamienne postacie górujące nad lasem mają być przestrogą dla wszystkich tych, którzy nie szanują dni świątecznych.
fot.: arch. Arete sp. z o.o., M. Rymar
Górujące nad okolicą, dziwne formy skalne, przypominające postacie ludzkie, od niepamiętnych czasów były przedmiotem zainteresowania człowieka. Powstało wiele legend, które tłumaczą ich pochodzenie.
Pierwsza z nich mówi o tym, iż pan na Odrzykoniu posiadał trzy, wspaniałej urody córki, które nazywano „Prządkami” ze względu na ich zamiłowanie do przędzenia. Pewnego rzazu na jego dwór dodarła wiadomość o rycerzu o niezwykłym męstwie i urodzie. Chcąc poznać owego bohatera posłał do niego zaproszenie na wspólne polowanie. Rycerz ucieszył się na zaproszenie, ponieważ sława urody córek pana z Odrzykonia dotarła i do niego. W podróż zabrał ze sobą czarownika oraz poczet zbrojnych i ruszył do Odrzykonia. Podczas wizyty na zamku jedna z panien zrobiła na nim tak ogromne wrażenie, że postanowił jak najszybciej się jej oświadczyć. Najpierw jednak wraz z ojcem dziewczyny wyruszył na palowanie. W zamku zostały tylko dziewczęta i czarownik. Wieczorem, kiedy łowcy długo nie wracali, panny wraz z magiem, postanowiły wyjść im naprzeciw. W okolicznym lesie spotkali jednak bandę rozbójników, którzy wcześniej wymordowali uczestników polowania. Dziewczyny rzuciły się do ucieczki, ale czarownik widząc że nie ma dla nich ratunku, rzucił czar i zamienił wszystkich w kamienie. Zatem głazy, które dziś możemy spotkać w Odrzykońskich lasach to piękne „Prządki” oraz rozbójnicy rozproszeni pośród zarośli.
Inna legenda mówi o tym, że trzy młode mieszkanki Korczyny, słynnej niegdyś z produkcji pięknych płócien zakochały się w jednym kawalerze. Aby rozstrzygnąć spór o to, która ma zostać jego żoną postanowiły urządzić niezwykły wyścig. Wygrać szczęście u boku wymarzonego kawalera miała ta, która pierwsza uprzędzie nić na ślubne szaty. Dziewczyny równocześnie przystąpiły do pracy, jednak zanim skończyły nastał dzień świąteczny. Nie chcąc przerywać zawodów skryły się, przez wzrokiem mieszkańców wsi, na górze oddalonej od Korczyny o 3 km i tam kontynuowały pracę. Kiedy jednak dzwon kościelny zabił wzywając wiernych na nabożeństwo, wszystkie trzy zostały na zawsze zamienione w głazy. Ich kamienne postacie górujące nad lasem mają być przestrogą dla wszystkich tych, którzy nie szanują dni świątecznych.
fot.: arch. Arete sp. z o.o., M. Rymar
Zobacz zdjęcia
