Szlak Naftowy

Transgraniczny szlak łączy ze sobą miejsca związane z narodzinami i historią przemysłu naftowego. Jego główną oś: Jasło – Krosno – Sanok – Lesko – Ustrzyki Dolne – Sambor -Borysław –Drohobycz – Lwów wzbogacają pętle dla turystyki pieszej i rowerowej.

W II poł. XIX w. ówczesna austrowęgierska prowincja Galicja przeżywała „gorączkę naftową”. Ślady fortun przedsiębiorców oraz pierwsze urządzenia wydobywcze i przetwórcze oleju skalnego znajdują się na trasie szlaku, podobnie jak miejsca związane z działalnością Ignacego Łukasiewicza - wynalazcy lampy naftowej, która zapłonęła w lwowskim szpitalu w 1853 r.

On to w 1854 r. w Bóbrce koło Krosna założył pierwszą na świecie kopalnię ropy naftowej, a także destylarnie i rafinerie w Ulaszowicach, Chorkówce i Polance. Szyby naftowe zaczęły też wyrastać w okolicach Sanoka, Leska i Ustrzyk Dolnych. Najważniejszym ośrodkiem „Galicyjskiego Teksasu” stało się zagłębie borysławsko-drohobyckie, które znacząco wpłynęło na rozwój regionu. Szlak wiedzie zarówno przez skanseny i muzea, w których zlokalizowano i urządzono ekspozycje poświęcone historii przemysłu naftowego, jak i miejsca, gdzie w czynnych jeszcze kopalniach napotyka się ocalałe, stare urządzenia naftowe.

Wyczerpywanie się pokładów, modernizacja procesów wydobywczych oraz reorganizacja struktur górnictwa nafty i gazu w nieodległej przyszłości mogą sprawić, że jedynie trasa Szlaku Naftowego i jego oznakowanie stanowić będą widomy ślad narodzin przemysłu naftowego na tym terenie. Kolorytu zabytkowym obiektom naftowym przydają uroczy krajobraz, determinowany zasobami unikalnej przyrody na całej trasie szlaku, a także wspaniałe zabytki świeckie i sakralne przenikających się kultur, świadczące o bogactwie dziedzictwa kulturowego i złożonej historii tych ziem.